जरी आपल्याला कांद्याची चव आवडत असेल तरीही, त्या कापण्याची आपल्याला आवड नाही अशी शक्यता चांगली आहे. जळत्या खळबळ, अश्रू आणि जर आपण आपल्या हाताने डोळे पुसण्याची चूक केली असेल तर? आपण दुखावलेल्या जगासाठी आहात. जेव्हा आपण कांदे तोडत असाल तेव्हा आपल्या स्वयंपाकघरात काही सुबक विज्ञान चालू आहे आणि आपण हा प्रवाह रोखू इच्छित असल्यास आपल्याला प्रथम ज्ञानाची गरज आहे जे आपल्याला अश्रूंनी भिरभिरत आहे हे समजणे हे आहे. आणि कोण रडू इच्छित नाही?
कांदे आणि रडण्यामागील विज्ञान
आपण कांदे न शिजवण्याची कल्पना करू शकता? सर्व अश्रू आणि जळत असलेल्या डोळ्यांसाठी ते बर्‍याच पदार्थांना पुढच्या स्तरावर उन्नत करतात. आपण ते कापत असताना आपल्याशी अशी प्रतिक्रिया निर्माण करते हे समजण्यासाठी (परंतु तरीही त्यांना खाणे आवडते), आपण वैज्ञानिक होऊ या.
लसूण सारख्या त्यांच्या जवळच्या नातेवाईकांसह कांदेही संबंधित आहेत अलिअम नावाच्या वनस्पतींचे कुटुंब . जेव्हा कांदे वाढतात तेव्हा ते मातीपासून शोषून घेणारी एक गोष्ट म्हणजे सल्फर. जसे ते करतात, ते कच्चे सल्फरला सल्फोक्साइड नावाच्या एमिनो acidसिडमध्ये बदलतात आणि सल्फोक्साईड्समध्ये एक व्यवस्थित वैशिष्ट्य आहे: ते वायू तयार करण्यासाठी त्यांच्या वातावरणाशी प्रतिक्रिया देतात. कांदा कापण्याचा अर्थ असा आहे की आपण अर्थातच सूक्ष्मदर्शी कांद्याच्या पेशी तोडत आहात आणि जसे आपण करता तसे सल्फोक्साइड जीभ-विकृत वायू तयार करते ज्याला सायन-प्रोपेनेथिअल-ऑक्साईड म्हणतात. दुर्दैवाने, ते विशिष्ट नाव सांगण्याचा किंवा लक्षात ठेवण्याचा कोणताही सोपा मार्ग नाही, परंतु पुढे काय होते ते अगदी सोपे आहे. वायू वायू सारखे कार्य करते आणि चिरलेल्या कांद्यापासून वर येते. आपल्या डोळ्यांतील रिसेप्टर्स अपरिचित गॅसची उपस्थिती ओळखतात आणि आपल्या डोळ्यांना या कंपाऊंडपासून वाचविण्याकरिता वाहणारे अश्रू सुरू करण्यासाठी आपल्या मेंदूत संवाद साधतात.
आपण कांदे कापत असतानाच गॅस सोडला जाईल. त्यांना स्वयंपाक करण्याची प्रक्रिया सर्व वायूपासून मुक्त होते. कांदे गरम झाल्यावर त्या वायूचे रेणू बनतात? ते जड बनतात आणि त्याच त्याच एंजाइमांबद्दल कांद्याचे आक्षेपार्ह कृतज्ञतेचे आभार आहेत, जे कांद्याला चव देण्यास किमान अंशतः जबाबदार असतात.
तुम्ही रडण्यापासून कसे रोखू शकता?
कोणालाही स्वयंपाकाचा हा भाग आवडत नाही (बाजूला ठेवून, कदाचित काही विचित्र, विचित्र लोक). कांदे तोडणे आपली संपूर्ण लय ओढवू शकते, विशेषत: जेव्हा आपण आपल्या पुढच्या कार्यावर लक्ष केंद्रित करण्यापूर्वी आपले डोळे जळण्याची प्रतीक्षा करावी लागेल. कांद्याला संध्याकाळ वाया घालवू नयेत म्हणून तेथे बरीच शिफारस केलेल्या पद्धती आहेत पण त्यापैकी बरेच काम करत नाहीत. काही लोक सरळ मूर्ख आहेत, विशेषतः आता आपल्याला काय चालले आहे यामागील विज्ञान माहित आहे. अश्रूंना मारायचे आहे? या प्रयत्न केलेल्या आणि सत्य पद्धती विज्ञानात आधारित आहेत.
जसे की स्वयंपाकाची उष्णता कांद्याला रडविणारा गॅस सोडण्यापासून प्रतिबंधित करते, त्याचप्रमाणे थंडीत कांद्यामध्ये गॅस बनविणार्‍या सजीवांनाही थांबवते. ज्यामुळे गॅस बनविला जातो आणि सोडला जातो तो वेग कमी होतो आपले कांदे रेफ्रिजरेटरमध्ये ठेवून किंवा आपण फ्रीजरमध्ये कट आणि तयार होण्यापूर्वी तयार होण्यापूर्वी डिनरची तयारी खूपच वेदनादायक बनविण्याचा एक मार्ग आहे. द राष्ट्रीय कांदा संघटना कांदाचा मूळ भाग अन-कट सोडण्याची शिफारस देखील करतो, कारण हाच तो भाग आहे ज्यामध्ये गॅस-रिलीझिंग एन्झाईमची सर्वात जास्त एकाग्रता असते.
मांस घटकांच्या यादीच्या पलीकडे
चालू आहे आपल्या स्टोव्हची व्हेंट हूड काही अश्रू दूर करण्यात देखील मदत करेल, परंतु सर्व अश्रू निर्माण करणारा वायू डोळ्यांपर्यंत पोहोचण्यापूर्वी कुजबुजून निघून जाणार नाही. हे कदाचित काहीही नसण्यापेक्षा चांगले आहे. आपण कदाचित ऐकले असेल की पाण्याखाली कांदा तोडण्यामुळे अश्रू येत नाहीत आणि हे वायू प्रवाहात व्यत्यय आणण्याच्या समान तत्त्वावर आधारित आहे. तार्किकदृष्ट्या कार्य करणे थोडा धोकादायक असू शकेल, परंतु कदाचित आपण दुसर्‍या पर्यायासह चांगले आहात. सर्वात वाईट म्हणजे आपण काही चष्मा हस्तगत करू शकता आणि ते लपवू शकता.
आपल्या हातात कांद्याचा वास येत आहे
कांद्याची गोष्ट अशी आहे की आपण त्यांना चिरून टाकल्यानंतर आणि आपण बनवलेल्या कोणत्याही पाककृतीमध्ये फेकून दिल्यास, तरीही आपण त्यांना वास घेऊ शकता. गॅस रेंगाळत आहे, आणि गंध आश्चर्यकारकपणे बराच काळ आपल्या हातात राहील. आपण त्यांना किती चांगले धुवा किंवा आपण कोणत्या प्रकारचे साबण वापरता हे महत्त्वाचे नाही, ही कांदा सुगंध फक्त राहतो.
आपण प्रयत्न करू शकता अशा दोन गोष्टी आहेत. प्रथम आपल्या स्वयंपाकघरातील कपाटात आणि आपल्या रेफ्रिजरेटरमध्ये काहीतरी आहे. बेकिंग सोडा गंध-तटस्थ गुणधर्म सुप्रसिद्ध आहेत आणि कांदा आपल्या हातांनाही गंध लावण्यास मदत करतो. नॅशनल कांदा असोसिएशनने तापाचा वास उधळण्यासाठी लिंबाच्या रसाने आपले हात धुण्याची शिफारस केली आहे. आपण ऐकलेल्या आणखी एक अफवामध्ये विशेषत: डिझाइन केलेली उत्पादने समाविष्ट आहेत, जरी शास्त्रीय न्यायालय अजूनही उपलब्ध नाही. आपले हात स्टेनलेस स्टीलवर घासणे (किंवा ए स्टेनलेस स्टील साबण बार ), बहुधा किक-प्रारंभ एक रासायनिक प्रतिक्रिया ज्यामुळे गॅस आणि गंध उद्भवते ज्यामुळे आपल्या त्वचेऐवजी धातूच्या पृष्ठभागावर बंधन होते. काही लोक त्याची शपथ घेतात, तर काही जण इतके आश्वासन देत नाहीत. कधी पिट्सबर्ग विद्यापीठ रसायनशास्त्रज्ञांनी हा उपाय करून पहाण्याचा प्रयत्न केला, त्यांना खात्री नव्हती की त्याने बरेच काही केले आहे. आपण प्रयत्न करू इच्छित असल्यास, आपल्याला एखादे विशेष उत्पादन खरेदी करण्याची आवश्यकता नाही - आपल्या स्वयंपाकघरात आधीपासून असलेली कोणतीही स्टेनलेस स्टील चाचणीसाठी काम करेल.
अश्रुमुक्त कांदा?
आपण कांदे कापत असताना फाटण्यासाठी कारणीभूत अशीच रसायने आपल्या स्वयंपाकघरात आणि आपल्या पाककृतींमध्ये अशा प्रकारची मौल्यवान भर घालत आहेत, म्हणून जर तुम्हाला याची खात्री नसेल तर या गोष्टीबद्दल तुम्हाला कसे वाटते ते मी तुम्हाला दोषी ठरवू शकत नाही. . लाल कांदे म्हणतात अस्दा गोड लाल कांदे , एंजाइमच्या कमतरतेमुळे विशेषतः नवीन ताण वाढविण्यासाठी निवडक शेकडो आणि शेकडो कांदे ओलांडून 20 वर्षांच्या कालावधीत विकसित केले गेले. नावाप्रमाणेच कांदे कमी लाल आणि इतर प्रकारच्या लाल कांद्यापेक्षा गोड असतात. आणि ब्रिटनचा शेतकरी असेही म्हणतात की ते इतके ओनिएट टास्ट सोडत नाहीत की इतक्या कांद्याला शक्य आहे.
निश्चितच, कांदे तोडणे ही एक वेदना आहे, परंतु यामुळेच ते कांदे करतात. जरी हे अश्रूमुक्त कांदे पकडले गेले तरी ते कधीही पूर्णपणे संशय घेतील अशी शंका आहे ओनियन्स पुनर्स्थित आज आपल्याकडे आहे. आपण कदाचित ते एकतर इच्छित नाही!
