च्युइंगगमचा अमेरिकेत मोठ्या प्रमाणात आनंद घेतला जातो (खरं तर, अधिक लोक डिंक चर्वण करतात नाही तर) आणि एकदा आपण पूर्ण केल्यावर आपण सहसा त्यास थुंकला - आशेने कचर्‍यामध्ये. काहीवेळा, कचरापेटीत टाकण्याऐवजी, हेच अनियंत्रितपणे हॅचच्या खाली आणि आपल्या गुलेटमध्ये जात. आपण हे केले असल्यास, आपण चुकून विचार केला असेल की आपण दुर्घटनेने डिंक गिळता तेव्हा नक्की काय होते.
आपण कदाचित जुन्या बायकाची कहाणी ऐकली असेल की ती त्वरेने घेते सात वर्षे आपण अनवधानाने गिळंकृत केलेल्या कोणत्याही हिरड्याचे पचन करण्यासाठी आणि यामुळे आपल्याला चिंता होण्याची शक्यता आहे - इतके दिवस, आपल्या पोटात (किंवा आपल्या आतड्यांसंबंधी) बसलेले काहीतरी निरोगी असू शकत नाही, बरोबर? कृतज्ञतापूर्वक, हे फक्त खरे नाही.
आपल्या पोटात डिंक खरोखर किती काळ राहतो?
हिरड्यात विरघळणारे (किंवा पचण्याजोगे नसलेले), आपल्या पोटात वाहणारे सर्व काही जसे आपल्या गॅस्ट्रोइंटेस्टाइनल ट्रॅक्ट बरोबर सरकते आणि नेहमीच्या बाहेर जाण्यासाठी आणि शौचालयात जाण्याचा मार्ग शोधते. दर 30 ते 120 मिनिटांत, खरं तर, आपले पोट स्वतःच त्यातील सामग्री रिक्त करते (डिंक समाविष्ट केलेले) - सात वर्षांपासून खूप रडणे. एमडीला गॅस्ट्रोएन्टेरोलॉजिस्ट नॅन्सी मॅकग्रील यांनी सांगितले की, “मुले आणि प्रौढांसाठी मी सर्व अप्पर एन्डोस्कोपिसमध्ये अद्याप हिरड्यांची एक वाटी पोटात पडलेली पाहिली आहे,” ड्यूक हेल्थ .
तथापि, डिंक गिळणे हानिकारक नसले तरीही आपल्याला याची सवय लावायची नाही. दुस words्या शब्दांत, तिथे बसू नका आणि प्रत्येक दिवशी डिंकचे 12 तुकडे गिळू शकता. मुलांमध्ये ही समस्या अधिक असूनही, गिळलेल्या गमच्या लक्षणीय प्रमाणात आतड्यांमधील अडथळा येऊ शकतो, ही गंभीर वैद्यकीय समस्या आहे (मार्गे मेयो क्लिनिक ).
आणखी एक मुद्दा नैसर्गिक किंवा आहे कृत्रिम गोडवे जर आपण नियमितपणे डिंक गिळंकृत केले तर साखर मुक्त जातींमध्ये हे अप्रिय लक्षणांमुळे उद्भवू शकते. या लक्षणांमध्ये मळमळ, अतिसार किंवा डोकेदुखीचा समावेश असू शकतो.
जे अपघाताने डिंक गिळतात त्यांच्यासाठी खात्री बाळगा की हे निरुपद्रवी आहे आणि आपण खात असलेल्या इतर पदार्थांप्रमाणेच वेळेवर आपल्या शरीराबाहेर पडतात. हे बहुधा आहे दंतकथा पालकांनी त्यांच्या च्यूइंगम गिळंकृत करण्यापासून रोखण्यासाठी पालकांकडून काढलेल्या डिंक पचण्यास बरीच वर्षे लागतात आणि खरं तर याला काही आधार नाही.
