जरी जाम आणि जेली एकाच किराणा दुकानातील शेल्फवर कुरवाळल्या जातात आणि लोक बर्‍याचदा या शब्दांचा विनिमय म्हणून वापर करतात, परंतु ते एकसारखे उत्पादन नसतात. जेली आणि जाममध्ये फळ, साखर, पाणी, पेक्टिन आणि काही प्रकारचे आम्ल (द्वारे हेल्थलाइन ), दोन्हीमधील बराचसा फरक म्हणजे सुसंगतता आणि फळांच्या प्रमाणात असलेल्या फळांच्या प्रमाणात (त्याद्वारे) विश्वकोश ब्रिटानिका )
जेली जामपेक्षा गुळगुळीत आहे आणि फळांना स्क्वॉश करून आणि मागे सोडलेल्या घन बिट्सपासून मुक्ततेने बनविली जाते. म्हणूनच आपल्याला जेलीमध्ये कोणतेही बियाणे किंवा फळांचे तुकडे सापडणार नाहीत. त्याऐवजी, या प्रक्रियेमुळे उत्पादकांना मूलत: फळांचा रस मिळतो जो पेक्टिन (फळ आणि भाज्यांमध्ये आढळणारा स्टार्च) सह शिजवतो (म्हणजे मार्गे ऐटबाज खातो ).
जाम, दुसरीकडे, हा स्प्रेड तयार करण्यासाठी फळांना चिरडून टाकतो, परंतु फळातून तंतू किंवा बिया काढून टाकत नाही.
जाम आणि जेलीचा वापर कसा वेगळा आहे
हे थोडेसे क्रीमी पीनट बटर वि चंकी प्रकारसारखे आहे, जेली क्रीमयुक्त शेंगदाणा बटर सारखी आहे आणि जाम चंकी आवृत्तीच्या जवळ आहे.
एकदा याचा विचार केल्यावर आपणास समजेल की जेली पसरवणे खरोखर सोपे आहे कारण तेथे काही भाग येत नाहीत आणि यामुळेच ते शेंगदाणा बटरसाठी नियमित भाग म्हणून काम करते. शेंगदाणा लोणी आणि जेली सँडविच .
जाममध्ये त्याचे लक्षणीयपणा दिसून येण्याजोग्या मुख फळ्यांचा वापर केला जातो आणि म्हणून स्वतः ब्रेड्स आणि कधीकधी पेस्ट्रीवर वापरला जातो, कधीकधी बटरसह. तथापि, हे इतके चांगले पसरत नाही की बर्‍याच लोकांना असे दिसून येते की प्रत्येक चाव्याव्दारे थोडासा जाम घालणे ही एक सोपी पद्धत आहे, त्याऐवजी एकाच वेळी भाकरीच्या तुकड्यावर ढकलण्याचा प्रयत्न करण्यापेक्षा.
जाम या दोहोंपैकी सर्वाधिक फळांचा वापर करत असल्याने, त्यास अधिक फळांचा चव लागतो.
