शेंगदाणा लोणी आणि मेयो सँडविचच्या विचित्र ट्रेंडबद्दल जेव्हा कोणी प्रथमच ऐकले तेव्हा तेथे एकच प्रतिसाद आहे: का ?!
आश्चर्यकारक उत्तर ते खरोखरच खरोखर चांगले आहेत ... आणि आपण त्यांचा प्रयत्न केला पाहिजे!
कमीतकमी, अगदी कमी संख्येने सहभागींनी केलेल्या एका अवैज्ञानिक सर्वेक्षणानंतरचे निष्कर्ष टेकआउट . Cow१ सहकाkers्यांपैकी अद्याप कोणीही शेंगदाणा लोणी आणि मेयो सँडविच खाल्लेले नाही, आणि फक्त १ brave शूर आत्म्यांनी प्रयत्न करून स्वेच्छेने काम केले. ते सर्व सहमत झाले - हे आश्चर्यकारकपणे चांगले होते, परंतु त्यात कशाचीही कमतरता होती. बनावट, कदाचित? (ते नक्कीच पोत होते.)
अपक्ष त्याच वर्षी रीडर पोल घेण्यात आला आणि त्यांचे निष्कर्षही असेच होते - ज्यांनी प्रतिसाद दिला त्यापैकी percent० टक्क्यांहूनही ते म्हणाले की संयोजनही वापरणार नाहीत.
हे छोटेसे प्रयोग २०१ late च्या उत्तरार्धात घडले, सर्वात अलीकडील काळ शेंगदाणा आनंद म्हणजे शेंगदाणा लोणी आणि मेयो सँडविचने सोशल मीडियावर पॉप अप केले आणि इंटरनेटला दृढपणे विभाजित केले. हे यापूर्वी घडले होते, २०१ in मध्ये, जेव्हा जॉर्जियाच्या पोल्ट्री उत्पादक शेतक्याने ट्विटरवर याबद्दल चौकशी केली.
ट्विटरव्हर्सने केवळ ट्विटरव्हर्स म्हणून आणि केव्हा प्रतिक्रिया व्यक्त केली बाग आणि तोफा त्यांच्या हक्कांवर नजर टाकली की ही खरोखर एक गोष्ट आहे, त्यांना असे आढळले की ते होते. 21 व्या शतकात दीप दक्षिणेच्या बाहेरील लोकांना हे लक्षात येण्याची शक्यता नव्हती, परंतु त्यांना हे दिसले की दशकांपूर्वी हे दक्षिणेकडील भोजन होते.
त्यानुसार Lasटलस ओब्स्कुरा , ही उच्च-कॅलरी, उच्च-चरबीयुक्त सँडविचची उत्पत्ती अशा वेळी झाली जेव्हा लोक शोधत होते: स्वस्त आणि भरणारे एक सँडविच. महान उदासीनतेच्या वेळी ही प्रथम लोकप्रिय होऊ लागली आणि हे इतके लोकप्रिय झाले की 1931 मध्ये जेव्हा एक चोर जेडी हॉलंडच्या कारमध्ये घुसला तेव्हा त्याने महागड्या वस्तू मागे सोडल्या आणि हॉलंडच्या शेंगदाणा लोणी आणि मेयो घेतला. आम्हाला माहित आहे कारण हॉलंडने त्यांच्याशी बोललो स्टेट्सविले रेकॉर्ड आणि लँडमार्क , आणि जे जे स्पष्टपणे धडपडत होते - जे जेवण करतात त्यांच्याशी वागणूक देण्यास तयार असल्याचे पेपरला सांगितले.
आज शेंगदाणा लोणी आणि जेली हे क्लासिक असू शकत नाही, परंतु शेंगदाणा बटर आणि मेयोची धाव चांगली आहे. 1960 च्या दशकात प्रत्येकजण त्यांना चांगले खात होते आणि त्यांच्या चिरस्थायी लोकप्रियतेचे एक कारण म्हणजे त्या काळातील शेंगदाणा लोणी आजच्या शेंगदाणा बटरसारखे नव्हते. हे ताठ आणि कोरडे होते आणि मेयोमध्ये मिसळल्याने त्याचा प्रसार करणे सुलभ झाले.
अ‍ॅडव्हाइस कॉलम्सने सँडविचची लोकप्रियता पसरविण्यात मदत केली आणि वाचकांना काही शब्दाच्या मेयोची भर घालून त्यांच्या शेंगदाणा बटरला आणखीन स्वादिष्ट बनविण्यास सांगितले. उत्तर कॅरोलिनाचे खाद्य लेखक शेरी कॅसल यांनी हे सांगितले हफिंग्टन पोस्ट त्यात आणखी काही तरी असण्याची शक्यता आहे. कुटुंबे त्यांच्याकडे जे होते त्यायोगे मिळू शकतील आणि हे विचित्र संयोजन उपलब्ध असलेल्यापासून केले गेले असावे. तिथून, जगण्याची ही बाब कौटुंबिक आठवणींमध्ये बदलली आणि नंतर ती पिढ्यान्पिढ्या गेली.
२०१ Brand मध्ये सर्व अनागोंदीला सुरुवात करणारा शेतकरी ब्रॅंडन चोंको म्हणतो की आपल्या आजीने त्यासाठी बनविलेले त्यांना आठवते. चवीची गोष्ट म्हणून, त्याने ते आंबट शेंगदाणा बटर सँडविचसारखे असल्याचे वर्णन केले.
१ 60 By० च्या दशकात, हॅलमन यांना कळले की कदाचित त्यांना चांगल्या गोष्टींनी जावे. त्यांनी स्पीपी शेंगदाणा बटरसह जाहिरातींच्या मालिकेसाठी एकत्र काम केले ज्याने आपल्या जुन्या सँडविचवर मलमपट्टी करण्याचा स्वादिष्ट मार्ग सुचविला आणि आम्ही या शब्दाच्या सर्वात कमी अर्थाने स्वादिष्ट वापरत आहोत. संशयी? काही सुचवलेल्या टोपिंग्जमध्ये काटेरी सफरचंद, खारवून वाळवलेले डुकराचे मांस, लोणचे, अननस आणि कांदा, अंडी आणि सलामीवर ठेवलेले एक राक्षस होते.
रुचकर.
वृत्तपत्रे एकदा पाककृती आणि सल्ल्यासाठी जाण्याचे ठिकाण होते आणि १ 30 s० च्या दशकापासून ते १ from from० च्या दशकात शेंगदाणा बटरला प्रसार करण्यायोग्य सुसंगततेसाठी पुरेसे मेयो वापरण्याचा सल्ला देण्यात आला होता आणि विचित्र सँडविच नेहमीच एकटे राहत नाही. काही लेखांनी चीज किंवा डेव्हलिड हॅम जोडण्याचा सल्ला दिला. आईसबर्ग कोशिंबिरीसाठी वापरण्यात येणारा एक पाला व त्याचे झाड थोडासा रचनेसाठी जोडला जात असे आणि जेव्हा मलई किंवा कुरकुरीत शेंगदाणा लोणीचा विचार केला तर योग्य उत्तर नाही. इतरांना त्यांच्या आजोबांनी बागेतून टोमॅटोसारख्या गोष्टी जोडण्याची आठवण ठेवली आहे, जर तुम्हाला असे वाटत नसेल की हे आणखी वाईट होईल.
आणि येथे घासणे - वेळोवेळी प्रादेशिक अभिरुची कशी विकसित होतात हे हे एक उदाहरण आहे. कधी पालक एका प्रदेशात किंवा संस्कृतीला काहीतरी आश्चर्यकारक वाटले तर दुसर्‍याला ते घृणित का वाटले याकडे लक्ष वेधून घेतले, त्यांनी शोधले की खेळामध्ये संपूर्ण गोष्टींचा समावेश आहे. ते असे सुचविते की ते अगदी गर्भाशयात असतानाही आईने खाल्लेल्या अन्नाची सवय झाल्यासारखे होते आणि तेथे आपल्याला काय आवडते आणि काय न आवडते याचा अनुवांशिक घटक प्रत्यक्षात असल्याचे संकेत आहेत.
ते देखील - क्रमवारी - शेंगदाणा लोणी आणि मेयो सँडविचच्या 'याय' आणि 'नाय' शिबिरांमधील तीव्र विभाजन स्पष्ट करण्यात मदत करते. पण, यावर एकमत आहे. आपण हे शक्य तितक्या प्रामाणिक मार्गाने करू इच्छित असल्यास ते हेलमॅन, स्कीप्पी आणि टोस्टेड पांढरे ब्रेड आहे. अन्यथा, आपण फक्त एक यहूदी आहात.
